Vietnam

En we zitten weer in die oh zo lekkere nachtbus! Nu iedereen wanhopig probeert onder zijn kleedje de ijskoude lucht van de airco (die niet uit kan) probeert te ontwijken, en ook het laatste sprankje hoop op een goede nachtrust als sneeuw voor de zon verdwijnt, zijn we alweer onderweg naar het 7e Vietnamese dorp/stadje. Ik heb goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat ik een antwoord heb op de vraag die ik gesteld heb in het vorige verhaal wat betreft de aan/afwezigheid van pech met de motoren. Het slechte nieuws is dat het geen goed nieuws is, we staan namelijk echt bij elke grote rit minimaal 1x stil en als we pech hebben vaker. Het verhaal over het gemak waarmee alle problemen te verhelpen zijn blijkt goed te kloppen, vaak zien de zogenoemde "mechanics" meteen wat er aan de hand is en kunnen het probleem in recordtempo en voor heerlijke prijzen repareren. Dit maakt het ergens ook wel weer leuk, als er een Vietnamese reparateur bereidt is om mijn achterband te plakken voor 20.000 dong (= 75 cent), kan ik er alleen maar om lachen en verbazen hoe snel het gefixt is.
Ik zal de mensen die denken dat wij in het tropische Vietnam zijn ook even uit de droom helpen, we hebben hier in 2 weken meer regen op de kop gehad dan de afgelopen 9 maanden Nederland. Dit zorgt er wel weer voor dat we het dubbel waarderen als het even mooi weer is. We zijn als volgt gereden : Ho Chi Minh - Mui Ne - Da lat - Nha Trang - (bus) Da Nang - Hoi An - Hue - Phong Nha, en nu de bus naar Ninh Binh en daarna Cat Ba. In Mui Ne waren we in een prachtig hostel, en zijn we savonds met 14(!) Nederlanders in totaal uit eten geweest, belachelijk eigenlijk. Dalat stond in het teken van het canyonen, wat heel vet was. Hoi An was eigenlijk vooral bijkomen en feesten. Na Hoi An hebben we de haivan pass genomen naar Hue, die bekend is van de top gear special Vietnam, ook heel erg mooi. Vanaf Hue hebben jorn en ik een toeristische route door de bergen genomen, wat onverwacht ineens nog 3x zo mooi was als de haivan pass. Phong Nha was vooral grotten bekijken en feesten in het Easy Tiger hostel. Ondanks veel regen onderweg is het echt een hele goede keuze geweest om de motoren te kopen want alle nadelen wegen lang niet op tegen de voordelen. Het uitzicht in de binnenlanden is echt veel mooier dan verwacht en elke keer kijken we onze ogen weer uit als we door de bergen rijden. Ook het gevoel van vrijheid op je eigen motor waar je zelf verantwoordelijk voor bent is heerlijk! Het is jammer dat Vietnam voor ons een beetje een race tegen de klok is omdat we eigenlijk op de 16e in het noorden in Hanoi willen zijn ivm het verkopen van de motoren. Er is hier heel veel te zien, maar de afstanden zijn ook erg groot. We hebben allebei wel het gevoel hier zo nog een maand rond te kunnen reizen, maar goed op de 19e eindigt het hoofdstuk Vietnam alweer. Vanaf Hanoi scheiden onze wegen even, Jorn vliegt namelijk de 19e naar Melbourne en ik de 20e naar Cebu in de Filipijnen. Ik zal daar 9 dagen zitten om mijn duikbrevet te halen. Vervolgens vlieg ik de 29e ook naar Melbourne, om daar op de 30e aan te komen en gelijk oud en nieuw te vieren. Jorn en ik gaan in Australië op zoek naar werk voor een aantal weken om ons spaargeld wat aan te vullen en even door Australië te reizen. Hoelang dit allemaal gaat duren weten we nog niet, maar dit is de planning tot nu toe. Mocht het niet snel lukken werk te vinden zullen we echter snel terug zijn in Nederland, aangezien het leven in Australië erg duur is. We vermaken ons goed en reizen grote delen met 2 andere Nederlanders en een Spanjaard die ook een motor hebben. Groetjes